بانگ آبم من به گوش تشنگان

همچو باران می رسم از آسمان

برکه! عاشق برآور اضطراب

بانگ آب و تشنه و آنگاه خواب!؟

  جلال الدین محمد مولوی

پیرمرد ، پسر زندانی و شخم زدن زمین !!!

پیرمردی تنها در روستایی

زندگی می کرد .

روزی روبرت دو ونسنزو گلف باز بزرگ آرژانتینی ، پس از بردن مسابقه و

دریافت چک قهرمانی لبخند بر لب مقابل دوربین خبرنگاران

وارد رختکن می شود تا آماده رفتن شود .

حکمت

شقایق گفت  با خنده ؛ نه تب دارم ، نه بیمارم اگر سرخم چنان آتش ، حدیث دیگری دارم  
گلی بودم به صحرایی ، نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز

نشان عشق و شیدایی

یکی از روزهایی ، که زمین تب دار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت ، تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب و خشکیده ، تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته ، به پایش خار بنشسته